Deze maand werd ik geïnterviewd door een andere professional organizer, eentje die ik zelfs heb opgeleid. Nele Colle is mama van 3, blogster en sinds de zomer van 2017 ook part-time ontspulcoach. Het leuke aan haar is dat zij lezers niet alleen een inkijkje geeft in haar eigen ontspul-proces, maar ook in dat van mensen die haar inspireren. En blijkbaar was ik nu aan de beurt. Ontdek Nele’s verfrissende schrijfstijl én krijg hierbij een exclusieve blik achter mijn schermen…
Annelies is 39 jaar, een alleenstaande mama van 2 energieke kleuters uit – het voor mij verre, bijna exotische – Limburg.
Ze is fulltime professional organizer, of minimaliseercoach, zoals Annelies het noemt. Dat betekent dat ze haar klanten helpt bij het opruimen en organiseren, maar ze probeert hen daarbij ook aan te zetten tot een minimalistischer leven.
Het is heel normaal als je nog nooit eerder van ‘minimaliseercoach’ hoorde. Of ‘professional organizer’. Met zovelen zijn we nog niet in België. En Annelies behoort tot de weinigen die dit in hoofdberoep doen. Maar dat ook nog maar sinds enkele jaren.
Daarvoor had Annelies een ‘gewone’ job.
Tot ze na de geboorte van haar 2de kindje 23 uur per dag in de zetel belandde, terwijl ze ondertussen een pittige peuter van 2 trachtte te entertainen.
En dat bleek echt niet evident, want hoeveel speelgoed hij ook aansleurde, de peuter raakte steeds opnieuw erg snel verveeld.
Annelies raakte in een dieptepunt en zocht professionele hulp. Daar werd al snel duidelijk dat spullen haar echt niet gelukkig maken. Integendeel.
Ik reisde veel sinds mijn 15e en kon wekenlang leven uit mijn backpack. Dit veranderde niet toen ik zelf geld verdiende en me meer luxe kon veroorloven. Ook toen ik op mezelf ging wonen, was ik tevreden met meubels die anderen niet meer nodig hadden. Ook nu gebruik ik nog steeds de oude keukenstoelen van bij mijn ouders. Ze zitten zalig; ik heb ze enkel een flashy kleurtje gegeven.
Annelies zocht rust tijdens hele drukke en emotionele gebeurtenissen in haar leven en vond die rust in het minderen van spullen.
Bevestiging in het ontspullen vond ze via het internet. Daar maakte ze kennis met een hele nieuwe beweging: The Minimalists en The Minimalism Game.
Dat spel speel je zo lang je zelf wil, en gaat als volgt: dag 1 doe je 1 spul weg, dag 2 doe je 2 spullen weg, enz.
Deze minimalistische beweging vindt zijn oorsprong in Amerika, maar heeft ook in Nederland al talrijke volgers. In groepen tonen mensen trots aan elkaar waar ze die dag afstand van namen.
Dit heeft natuurlijk als positief effect dat je elkaar motiveert, maar ook dat je inspiratie krijgt om categorieën van spullen waar je zelf nog niet aan dacht, onder de loep te nemen.
Annelies speelde het spel 2 keer officieel mee. Slechts 2 keer heeft ze geprobeerd iets te verkopen, maar omdat ze dat zo’n gedoe vond, heeft ze sindsdien alles gewoon weggegeven. Aan buren, vrienden, familie, maar ook weggeefgroepjes op Facebook.
Annelies ontspulde op alles wat ze dubbel had.
Weet je, ik was toen getrouwd en dikwijls gebeurt het dat 2 huishoudens zich samenvoegen. Dat vloog er als eerste uit.
Verder verdwenen ook de zaken die zich in de loop der tijd ‘verzameld’ hadden om ‘nog ooit te herstellen of iets fantastisch mee te doen’. Of ze selecteerde in functie van wat mensen nodig hadden: vereniging X kon wel dit en dit gebruiken, armen-organisatie Y zat met een tekort aan …
Ondertussen is Annelies zo’n 4 jaar aan het ontspullen. Want ja, het is een continue proces.
Ook nu waak ik erover dat er nog altijd spullen het huis verlaten als ze voor mij hun dienst hebben bewezen.
En zo slaagde Annelies erin een huis te creëren dat haar de rust gaf die ze nodig had.
En we mochten even binnenkijken! Want curieus zijn we toch allemaal een beetje! Of veel.
Geniet even mee:
Ik merk steeds opnieuw dat mensen die hier binnen komen altijd vinden dat het hier zo ruim is. En als ze zien waar àl het speelgoed van mijn 2 kleuters opgeborgen wordt, vragen ze toch steeds naar de geheime bewaarplaats ‘van al de rest’.
De tips van Annelies
En omdat Annelies professional organizer is, krijgen we deze keer dan ook ‘échte’ professionele tips:
- Baken de ruimte af die je wil ontspullen. Dikwijls pakken mensen het meteen groots aan en willen ze in een keer een hele kamer ontspullen.
- Baken ook de tijd af die je wil besteden. Je denkt altijd méér aan te kunnen dan de werkelijkheid je toe laat. Werk dus met een timer. De ovenwekker, goeie oude kookwekker of een ingesteld alarm op je telefoon werkt prima.
- Licht voortdurend je huisgenoten in.
Communicatie wordt dikwijls vergeten terwijl partner en kids niet in jouw hoofd kunnen kijken. Heel vervelend als jij dan spullen weg doet of van plaats verlegd terwijl zij die óók gebruiken.
- Sowieso kan je enkel een beslissing nemen over jouw spullen (en over spullen van kleine kinderen). Maak dus niet de fout om te gaan ontspullen op dingen van je partner of andere huisgenoten…
Deze en nog een heel alfabet aan andere tips vind je in haar boek Opruimen maakt gelukkig! Handige stappenplannen van A tot Z.
En hoera, er is ook een digitale versie verkrijgbaar! Zo hoef je niet eerst plaats maken om te leren plaats maken. Of je geeft het na het lezen gewoon lekker door.
En nu?
Het ontspullen heeft het leven van Annelies helemaal veranderd. Niet alleen vond ze opnieuw de rust die ze nodig had, maar startte ze een heel nieuwe carrière als professional organizer.
Ondertussen schreef ze zelfs een boek ‘Opruimen maakt gelukkig’ en richtte ze ook haar eigen ‘Academy’ op waar ze toekomstige opruimcoaches opleidt.
Vroeger was ik een doorsnee-vrouw die graag eens ging shoppen. Sinds ik heel bewust zaken aankoop, ga ik dus niet meer graag shoppen. Té veel mensen, té veel lawaai, té veel (nutteloze) spullen. Ik heb een allergie ontwikkeld en ben dus zeker niet meer het ideale shopmaatje voor andere vriendinnen
Haar missie is om iedereen te vertellen over de voordelen van minder spullen. Niet alleen voor de mensen persoonlijk, maar óók voor het milieu, de economie en de – mentale – gezondheid.
Ik ervaar zeker dat er steeds meer en meer mensen het nut inzien van zich niet teveel met spullen te omringen, maar het blijft een moeilijke om iedereen over te halen naar een simpeler leven met minder spullen en meer vrijheid. Less IS more.
En daar kan ik me alleen maar bij aansluiten!
Dank je wel, Annelies, voor dit eerlijke en persoonlijke verhaal! Blijf mensen inspireren!
En jij, bedankt Nele, om het zo mooi te verwoorden!