Ongeveer 2 jaar geleden. Daar zat ik dan.

In de zetel met mijn newborn en een peuter die liever al zijn spullen naar de living verhuisde in plaats van in zijn eigen speelhoek te spelen. Het werd er meteen zo’n chaos door… niet echt een toonbeeld van minimalisme.

Want ja, ik hield van een opgeruimd huis. Dat is nooit een geheim geweest; als kind sloot ik me regelmatig op in mijn kamer om door al mijn spullen te gaan en weg te gooien wat niet meer diende. Natuurlijk veranderde dit in de loop der jaren. Als kotstudent wilde ik een eigen stijl en slopen “prullen” mijn leven binnen. Nadien ben ik veel gaan reizen, waardoor een minimalistisch leven de basis werd. Al heette het toen ‘spaarzaam leven’ om de reizen te kunnen bekostigen én om niet teveel te moeten opslaan als ik weer eens het land verliet. Vanaf het moment dat ik een eigen stek én eigen financiële verantwoordelijkheden had, geraakten de 2 ook weer met elkaar verweven: meer spullen slopen het huis binnen – want een leeg huis is niet gezellig -, maar ik moest ook op de uitgaven letten om het huis waarin ik woonde te blijven bekostigen – neen, ik had helaas geen bodemloze spaarpot zodat de bank ook aan mij geld verdiende.

Gezien dochterlief de eerste 3 maanden van haar leven huilend heeft doorgebracht – en ik haar dus het liefste dicht bij me hield -, spendeerde ik bijna al mijn tijd in de zetel in de living. Gevolg: ik werd dag en nacht met rommel van mijzelf, manlief en onze peuter geconfronteerd. Om nog niet te spreken van alle babyspullen! En daar werd ik allesbehalve gelukkig van… Ik begon boeken te lezen over opruimen en organiseren en via het wereldwijde web kwam ik het minimalisme tegen als levenswijze.

Door de boeken te lezen, kwam ik weer in contact met mijn ware ik: hoe ik écht gelukkig kon worden van opruimen en organiseren. Toch ging het voor mij op dat moment niet ver genoeg. Dus ik las verder en zocht naar andere zaken op het internet. Totdat ik op de termen ‘minimalisme’ of ‘simple life’ of ‘lagom’ stootte. Het komt in verschillende gradaties allemaal op hetzelfde neer: het bezitten van minder spullen zodat je meer tijd hebt voor zaken die écht belangrijk zijn in je leven. Ineens werd het me allemaal duidelijk. Ik zocht naar meer tijd om te genieten van mijn gezin in plaats van me te focussen op de rommel die met kleine kinderen steeds moest opgeruimd worden.

Door de inzichten die het minimalisme mij bood, heb ik mijn leven kunnen omkeren. Hoe georganiseerd ik ook was, ik besefte dat er nog steeds ‘ballast’ uit mijn leven moest. Ik heb dingen leren loslaten, ik kan gemakkelijker afscheid nemen van spullen, ik voel geen drang om te gaan shoppen op elk vrij moment of om met alles mee te zijn op sociale media. Voor mij is minimalisme: tijd om te doen wat voor mij écht belangrijk is en ruimte om mij te omringen met zaken waarvan ik blij en gelukkig word.

Soms betekent dit dat ik samen met de kinderen het huis op stelten zet om er een heerlijke chaos van te maken en op een ander moment betekent het dat ik weer klaar ben om van een aantal (‘emotionele’) spullen afscheid te nemen. Het ziet er dus niet altijd spic en span uit in ons huis, maar ik heb wel de rust in mijn hoofd gevonden die ik nodig had. Als ook jij klaar bent voor het grootste cadeau in onze moderne samenleving (tijd) contacteer me dan hier voor een vrijblijvend gesprek.